Soms win je, soms leer je

Als doorgewinterde voetbalmoeder heb ik heel wat wedstrijden gezien. Noem een voetbalclub in Zuid-Holland of ik ben er wel geweest. Maar voetbal is zeg maar niet mijn ‘cup of tea’. Als er iets in het veld gebeurt kan ik niet navertellen wat er nou precies gebeurde. De gemoederen lopen soms hoog op maar wie deed nou wat en was de beslissing van de scheidsrechter nou wel of niet terecht? Ik begrijp beter wat er allemaal binnen organisaties gebeurt.

Ik werd gebeld door een HR manager over een medewerker die op non-actief was gesteld. Er vond een intern onderzoek plaats en dat was emotioneel gezien voor hem een zeer belastende situatie. Hij had gezegd dat hij zichzelf iets zou aandoen als hij zijn baan zou verliezen. Daarnaast was zijn vrouw ernstig ziek en wilde hij haar niet op de hoogte brengen van de situatie op zijn werk. Ik heb de medewerker een korte periode intensief begeleid. Hij zat midden in een nachtmerrie, zijn leven was compleet ingestort. Het is vaak even zoeken wat ik als bedrijfsmaatschappelijk werker voor iemand kan betekenen. Het helpt mensen niet verder als ik ze zielig zou vinden of zou oordelen over de situatie waar ze in zitten. Dat doe ik dan ook niet. Ik wil graag weten waar mensen zélf uit willen komen, het is mij om het even waar dat is. Bij de geschorste medewerker lag de focus van de begeleiding vooral op wat deze situatie hem opleverde. Hoe kon hij zijn situatie omdraaien en er zijn voordeel mee doen? Of zoals de Engelsen zeggen: ‘Turn Defeat Into Victory’. De medewerker toonde een sterke wilskracht. Oer-overlevingsmechanismen zorgde ervoor dat hij niet onderuit ging maar stap voor stap bleef doorgaan om tot oplossingen te komen. Van falen leer je. Uiteindelijk kon zijn advocaat niet voorkomen dat hij werd ontslagen.

Onlangs stond ik langs de lijn en zag dat de keeper een fout maakte en de bal doorliet. Hij kreeg flink wat naar zijn hoofd geslingerd van zijn teamgenoten en van het publiek. Ik hoorde een toeschouwer tegen iemand zeggen: ‘Wat doe je nou negatief, je hoeft het er toch niet in te wrijven, de keeper weet ook wel dat hij een fout heeft gemaakt’. Een man naar mijn hart: óf je zegt iets positiefs óf je houdt je mond. Bij rugby zijn de scheidsrechters heilig en worden met respect behandeld. Bij voetbal wordt alles betwist: commentaar leveren, geschreeuw, intimiderend of gewelddadig gedrag. Het voetbal kan wat dat betreft nog wat leren van rugby. De teneur is daar: je team niet benadelen. Niet zeuren, maar doorgaan. Dan ben je wat mij betreft altijd een winnaar. Zal ik mijn kinderen dan maar van voetbal afhalen? ;-)